Story below is fictitious. We only created it just for fun.
Staff Checked
. . .
เด็กชายยืนอยู่หน้ากระจก จ้องมองร่างกายตัวเองเงียบๆ
นัยน์ตาสีน้ำตาลคาราเมลเบิกกว้างนิดๆแบบไม่เชื่อ
ฉับพลันน้ำตาลใสๆก็เอ่อล้นออกมา
..เขายืนจ้องกระจกอยู่อย่างนั้น..
ด้วยสายตาเศร้าๆที่ปนแววคิดถึง
"หู..กับหาง..."
เขาพึมพำแผ่วเบาเป็นประโยคแรกของวัน
No comments:
Post a Comment